Gözetim/denetim toplumunda, söz konusu gözetim kitlelerce talep edilir hatta her ne olursa olsun durmaksızın görünür olmak şeklinde bizzat uygulanır hale geldiğinde içe kapanma ya da içe dönme bir psikolojik bir vaka olmanın ötesinde bir savunma, direnç hattı halini alabilir. Farklı düşünürlerce imaj, gösteri, tüketim gibi nitelemelerle anılan günümüz toplumunun, bir toplum olma özelliği taşımaktan ziyade “yığın” ya da “sürü” gibi davrandığı görülüyor. Akıl dışı bir akışta seyreden yığınların ürkütücü dışavurumları ya da arınmaları bireylerde örtülü bir kamusal yaşam ardında gizlenen, kendi başına ürkütücü bir dünya inşasına yol açabiliyor.
Ariane Louis-Seize Plouffe yönetiminde, 2016 yapımı La Peau Sauvage, bireyin söz konusu içe dönük, kapalı dünya inşasının vahşi bir alegorisi kurgulayan özgün bir film. Sessiz ve utangaç genç bir kadının, apartman dairesinde bulduğu yavru bir piton ile yaşadığı gizemli iletişimin, etkileşime evrilmesini işleyen film, sanat yönetimiyle göz doldururken, atmosfer yaratmada ses kanalının ne denli önemli olduğunu hatırlatıyor. Feminist okumalara olduğu kadar sosyolojik ve psikolojik okumalara da imkân tanıyacak alt metinler barındıran La Peau Sauvage, Kanada sinemasının önü alınamayan yükselişinin bir diğer halkası olarak dikkat çekiyor.
