Bir Şiirin Öyküsü: Bir Üniversite Anadolu *
1980’li yılların ilk yarısı, Ege Üniversitesi’nin bir çok bilim adamı için sıkıntılı geçen günlerdi.. Sık sık genç bilim adamlarının bazılarının üniversiteyle ilişkisi kesiliyor, bazıları da herhangi hukuki bir gerekçe gösterilmeden 1402 sayılı yasa gereğince görevden uzaklaştırılıyordu. O günlerde üst düzey yöneticilerinden bir meslektaşım günün geç saatinde telefonla aradı. “Yerimde olup olmadığımı, yerimde isem bana ziyarete geleceğini” söyledi. Ben genellikle çalışmalarımı mesai saati sonlarında sürdüren bir kişi olduğum için, işyerinden oldukça geç ayrılırdım. Değerli meslektaşım odama geldiğinde önce radyoyu açtırdı. Oldukça üzgündü. Bana:
- “Hocam!.. İstemeyerek tanık olduğum bir olayı size aktarmak istiyorum. Filan gün falan kişiler bir araya gelerek sizin 1402 sayılı yasa ile görevinize son vermeyi kararlaştırdılar. Ben müdahil olacak bir konumda değildim. Ancak sizi yıllarca tanıyan bir kişi olarak böyle bir muameleye hak etmediğinizi düşündüğümden haberdar etmeyi bir görev ”
Aradan iki gün geçince Bölüm Başkanımız odama geldi. Yönetimin beni görevden almak istediğini söyledi. Ben de sayın Bölüm Başkanımıza şöyle yanıtladım:
- “ Beni Ankara’daki Devlet Başkanı, YÖK Başkanı tanımaz; İzmir valisi, İzmir sıkıyönetim komutanı tanımaz, hatta rektörüm bile tanımaz. Ben 20 yıldır Ziraat Fakültesinde, bu bölümde , sizin yanınızda çalışıyorum. Beni, siz ve bu Fakülte yöneticileri tanır. Eğer ben görevden alınırsam, hukuki alanlarda hakkımı sadece sizden ve bu fakültenin yöneticilerinden ararım.”
Ve o gün aşağıdaki şiiri yazdım :
BİR ÜNİVERSİTE ANADOLU
Tanrı Hades doğradı tüm umutlarımı Işığı gördüm bilimin kuytusunda Çırılçıplaktı kaybettiğim çocuk
Yaşlı bir ormanın kucağında.
*
Sevgi duvarlarına vurdum başımı
Vapur düdüklerinde salkımlanan güneşte Göçebe yurttaşlarımı uğurladım Ellerinde bavulları, sepetleri, denkleri
Bir boyun büküştür anılar şimdi Ağlayan bebeklerini ülkemin
Kirli bir limanın rıhtımına bağladım.
*
Tohum unutmuşsa yeşermeyi
Yağmıyorsa dostluk yağmurları gözlerimizde
Bir ölüm sessizliği dolaşıyorsa ellerimizde Bırak orada yalnızlığı
Çiçeklendirelim sevgiyi
Sarmaşık güllerinde.
*
Bana ufkunda karanfiller açan Bir yer gerekli
İnsanları yıldızları avuçlayan Oyun bahçeleri çocuklarla dolu Çiğdem çiçeklerinde ören sevgiyi Bir üniversite anadolu.
Not :1- Konu bir daha gündeme gelmedi. Ben görevimi sürdürdüm
2- Şiirdeki Tanrı Hades yerine o zamanki YÖK’te yetkili bir yöneticinin ismi konulmuştu.
Hakkı BİLGEHAN, İsmet ERTAŞ ve Birol AKŞİT, Kuruluşundan Günümüze Ege Üniversitesi :1955-2005 . Ege Üniversitesi Rektörlüğü Yayını, Bornova/İzmir, 2005, İkinci Cilt, s.1214
*https://issuu.com/azizm/docs/edergimart2014
