Fukara* güvercin kanadı dileklerimle beklerim seni elde kalan kırık dökük anları kır pazarına çıkartsam kimse dönüp bakmaz bile ay karası gece bir yıldız düşür önüme şehir yokuşları dizlerimden ince süyüm çekilir canım dikiş izine [Okumaya devam et…]
Harlı Günler* bu kürenin içinde bir mum gibi yanarım kimse bilmez kime yandığımı ışığım gittikçe koyulaşır kendiliğinden olur patlama sonra kayan tülleri toplarım öyle yumuşak gelir ki elime yosun yeşili saçların ucu çiy [Okumaya devam et…]
Gök Yazı* sizden öncesine dayanır bu dağın eteklerinden geçen yolun ucu tekerin izini sürmekle bir şey geçmez eline yeni bir yol denemelisin dağın doruğuna değin gelen algıları sermelisin göz önüne gurbete taşırım içten [Okumaya devam et…]
İnce Saplı Pırasa* denizden yeni çıkmış tuz taşı gibi parlıyor gökte gecesi gündüze gebe ay buluttan yürümüş geliyor tam üzerimize ne zaman olmuş bu dizilim bilen yok ki taşın gediğini bizi kendine çeken kim [Okumaya devam et…]
Yağmur İpliği* sana yakınlığınca övünür durur dağların silsilesi tut elimden çıkar beni yedi kat göklere hep kendini yazıyorsun baş rollere limon çiçeğine tutulmuş yağmur kuşunu sevindir figüran boşluğuna çektiğin zaman uzaktan kimse [Okumaya devam et…]
Kiremit Çatı* senden öte gideceğim ama belki daha yakın olacağım kendime sığırcık palazı kavakların altı karışmışım yaprakların göçüne göz oluğundan kayar gider kuş gözü damla başımı koysam dizlerine açılır gönlümün bulvarı filistin üzeri [Okumaya devam et…]
Derece* yağmura tutuldum aşka tutulduğum gibi ondan böyle bulutlu seyrediyorum havaları güneşe tutuldum daldan düştüğüm gibi dönüp baktım çekirdeğime toprakla buluştum yenice savrulmuşum dip köşe kara yelden çektiğimi biliyor gün yazımı defterlerin [Okumaya devam et…]
Trenler* trenler durur trenler geçer bu gardan öte bir güneş çavar hep aynı yerden tıkırtısı ta çamlıktan duyulur haber bekler bir aylık yardan istanbul üzeri gidenlerin ne zaman döneceği bilinmez ki trenler [Okumaya devam et…]
Telif hakkı © 2024 | MH Themes tarafından WordPress teması