Kiremit Çatı*
senden öte gideceğim ama belki daha yakın olacağım kendime
sığırcık palazı kavakların altı karışmışım yaprakların göçüne göz oluğundan kayar gider
kuş gözü damla
başımı koysam dizlerine açılır gönlümün bulvarı filistin üzeri döner durur bir bulut rüzgarı
kendi sapına tutunur umudun buğdayı
bir avuç toprağa gebe
onca başaktan sıyrılan tohum emeğin yazı baharı
hepsi bir ağızdan haykırır göklere bir dirençlik su gibi
kiremit oluktan boşalır yere
