Kuzeyin albenisi yüksek insanazlığı, başka başka yerler ve kültürlerde pekâlâ banal ve itici gelebilecek pek çok öğeyi dahi kabullenmemize yol açıyor. Soğukluk ısıtıcı bu bağlılık, yağmacılıklarına aldırış etmeden Vikingleri, erilliğini göz ardı ederek Nors mitolojisini sevmemize yol açıyor. Kişi/kültür, kendinde olmayanı severmiş hesabından hareketle, “yerel”, “geleneksel”, “folklorik” dışavurumları reddeden katıksız modernlerin bile hareket noktası İskandinavya olduğunda guard’larını yitirmelerine neden oluyor.
Norveçli sanatçı Sturle Dagsland’ın 2021 Şubatında yayınladığı ilk uzunçaları, İskandinavya taraflarından baştan çıkarılmaya dünden razı halimizi sömürüyor. ABD folk müziğinin bir yerden sonra aynı dışkının renk yelpazesinde gezinmesi karşısında Kuzey Avrupa folk müziğinin uçsuz bucaksızlığı, Dagsland’ın durmaksızın değişen, menzilsiz sesleriyle yolculuk atmosferi sağlıyor. Maceraperestliği ve aynı anda hem Pan’ı hem de geçmişin ozanlarına/aşıklarına bürünen haletiruhiye ile ilkel çığlıklar, baladlar ve ruhani vokaller iç içe geçiyor. Dagsland’ın ehlileşmemiş sanatında öne çıkan harman ise sanki Wandering Mistrel oluyor;
Yine de daha vahşi bir yabanıllığın pagan rock çığırtışıyla donanmasına kulak vermek isteyenler, ödüllü animasyon sanatçısı Eirik Heggen imzalı videosuyla, Sturle Dagsland’ın Kusanagi adlı parçasına yol alabilirler;
* https://sturledagsland.bandcamp.com/
Fotoğraf: Andrei Chertkov
