Kabul etmeliyim,
Gittin.
Kangren olmuş parçalar veda edemez.
Kangren olmasaydı, veda etmezdi, çünkü
Senin parçandı!
Belki o parça,
Başka yok oluşların yerine koyduğun,
Kendine yarattığın bir hayaletti!
Neden kabul etmiyorsun yok oluşları!
Yeni varoluşunla barışmak neden zor?
Yürümek, zehri atacak,
Esas parçalarını bulacaksın belki!
Kalırsan, bu zehir seni çürütecek!
Yürümenin erdemi mi, çürümenin kokusu mu?
Bilirsin, her güzel şey, çürüdüğünde yok olur ve etrafını da çürütür.
Sen kimsin?
Kendini çürümeye teslim eden bir dilenci mi?
***
Görsel: Sahilde (1932) – Esaias Thorén