Yaşımızı ne denli alırsak alalım ya da sıcaklardan hangi ölçüde bunalırsak bunalalım, yaz mevsimini geride bırakıp sonbahara uzanmak çocuksu bir buhrana yol açabilmekte. Açılan okullar buhranın çocuksuluğuna işaret ederken, psikolojik rahatsızlıkların da güz dönümlerinde tetiklendiği hakikati akla geldiğinde söz konusu buhranı ergence savuşturabilmek pek de mümkün olmuyor. Bu duyguların muhtemelen türevlerini yaşamış ya da yaşar haldeki Chromatics’in yaz biterken yayınladığı, melankolinin yapayalnızca vücut bulmuş hali olan tekliği I Want To Be Alone, söz konusu histeriye kapılmaya gönüllü olanlar için biçilmiş kaftan.
2001’de kurulan ve 2007’den bu yana Italians Do It Better etiketli albümlerle kimi zaman sükse yapan her zamansa kült kalabilen Chromatics, rock elementlerini post punk ve elektronik pop ile harmanlarken, vitrininde Ruth Radelet’in vokali arka plandaysa Adam Miller, Nat Walker ve Johnny Jewel’dan oluşan kadrosuyla dikkat çekiyor. Grubun yıllardır beklenen ve Dear Tommy adını alacağı duyurulan beşinci uzunçalarları bekleyedursun, Chromatics Double Exposure adlı turneleriyle ABD sonrası Avrupa’ya doğru yol alıyor ve meraklandırıcı olmaktan fazlasını sağlayan tekliklerle hayranlarını kendilerinden mahrum bırakmıyor.
Bu toplamda yer alan, Jackson C. Frank’ın yazdığı I Want To Be Alone, Radelet’in sanki büyümüş de küçülmüşçesine salınan sesi ve Müzikçi’ye ufuk kazandıranlardan Zeynep Sonat’ın tabiriyle kitschliğin en bilinçli haline tekabül eden, Jewel yönetimindeki videosuyla Chromatics’ten bekleneni fazlasıyla karşılıyor. Hakkında herkesin bir şeyler bilir gibi olduğu ama tam olarak ifade edemediği kitsch kavramını – adeta bir resimli sözlük edasıyla – gururla temsil eden parça, güze uzanırken nasıl oluyorsa tat vermeyi başaran bir öksürük şurubu niyetine dinlenmeli ve izlenmeli;
