Ağlaşılan geceler, sabahlara bağlanır.
Kadınlar, üç beş,
Kadınlar, değişir yüzleri.
Bir kafa silüeti, gölgeli,
Mahzun bakışlı –kedi gibi-
Çıkarsam hayatımdan,
Mahvolurum.
Yatağımda dönüp dururum.
Yorgan üstümde koca bir yük,
Sıcak, karanlık, lapa lapa kar.
Üç kişilik hayat,
Hem benimle hem bensiz.
***
Görsel: Dört Kadın (1938) – Massimo Campigli
*https://issuu.com/azizm/docs/azizmsanatedergi135
