Portakal Mevsimi – Oğuz Hendekçi

Portakal Mevsimi*

Yalınayak dolanıyorum,

Yarını bir güne saklamak kadar yarın

Dolanırken dolanırken bir yalnızlığa rastlıyorum

Perşembeymiş gibi gün

Gün perşembeymiş gibi

Bir mevsim ne kadar geç gelirse o kadar geç kalkıyorum

Çoraplarım daha kurumadı.

Üstü çıplak, yazdan kalma bir çocuk

Başı ağrıyormuş, fazla kaçırmış geceyi

Sanki azalmış biraz çocuk olmaktan.

 

Piyanoyu kaç kişi taşısak?

Dinlemekten mi yoruldum bu şarkıyı

Yoksa vadesi mi doldu?

Bilemiyorum, bilemiyorum

Güzelliğinden bir şey kaybetmemiş bir kadın yaşlılığı,

Takılıyor gözüme.

Piyanoyu hanginiz çalacak?

 

Bir daha uyanmayacakmışım gibi bir rüya gördüm

Ne yazık ki uyandım

Ama nasıl uyandım

Kan ter içinde bir turşu kavanozu gibi uyandım.

Nerede kaldım

Hangi sahneyi kaçırdı gözlerim

Şu yaşamak,

Durmaksızın yaşamak

Çamur gibi bir ağız tadıyla uyanmak sanki.

*https://issuu.com/azizm/docs/azizmsanatedergi97

Bunu paylaş: