Aşk’a Esaret*
Bu sabah da gözyaşlarımın seliyle uyandım sensizliğe.Seni görememenin huysuzluğu vardı yine içimde.
Hazırlandım. Sana geliyorum. Yalnız sen ve sana olan karşılıksız aşkım için … Yürüyorum. Yüreğimde biriken sıkıntılar adeta kelepçe olmuş ayaklarıma , bağlamak istiyor beni.’’Gitme’’ diyor . Ama gitmeliyim. Gitmek zorundayım. Sana yaklaştıkça kalbim daha da hızlı atıyor. Yerinden fırlayacak gibi. Kalbimin çarpıntısı tüm vücuduma hakim, pervasızca… Heyecandan nefes bile almakta zorlanıyorum.Ama niye ki bütün bunlar? Niye ki imkansız olduğunu bile bile bunca yorgunluk?..
Geldim. Yanındayım. Hâl – hatır sorarak iki lakırdı ediyoruz.Ama ben bende miyim ki? Bedenim senin ışığına esaret.Kendim değilim ben. O bakışların yok mu , bir gökkuşağı gibi her rengi barındırıyor.Hele o gülüşlerin..Çağlayan bir ırmak gibi akıyor dalga dalga…