Unutursun!*
Unutursun… Baharın kokusu var… Kuşlar engel olur feryadımı duymana. Kışı var güzü var… Unutursun!
Hele ki bir de yağmur yağarsa…
Unutursun… Ses soluk iç içe geçer… Bir esintiden ibarettir ayrılık güzün.
Sinersin çıplak teninle buz gibi bir köşeye, Belki, bir ya da iki saattir bu devirde hüzün.
Kaskatı donar gönlün sevemezsin belki, Gülün kokusunu algılamaz olur hissin. Fersiz gözlerinde yalnız birkaç damla yaş,
Boşa geçmiş vakit kadar yorgun, ölgün, serin…
Karanlıkta ürkersin… Tiksinirsin umuttan… Bir adımdan fazla sürmez hasretim, eminim. Nefret nöbeti geçirip durulman fazla sürmez,
Kendine geldiğin an bir boşluktur yitip gittiğin…
Kaybolur ölüme başkaldıran deli cesaretin. Hasat biter… Gün kaybolur ufuktan.
Yarınlar da bir uzak ihtimal artık…
Yarınlar yerle bir olmuştur ayrılık rüzgârından…
Ne umut et bir gün geri döneceğime,
Ne hüzünlen mahşere dek sürecek bu ayrılık için. Yalnız o titrek sesinle hafiften bir türkü söyle, Söyle ki bir türkü gibi meçhul olsun gidişim.
Unutursun…
Koskoca Mecnun neler çekmiş aşktan, Unutursun…
Leyla sürtük çıkmıştır, anlatılanlar hep yalan…
*https://issuu.com/azizm/docs/edergihaziran2010
