herşeybenimiçinvarcılar
devamededururken gemi azıya almaya
birden kendilerini
devasa bir yoğun bakım ünitesinde
buluvermesinler mi?
yoğun bakım bu
orada neler olup bittiğini
sadece içeridekiler bilir
ama bu durum öyle bir hâl alır ki
dışarı içeri olur
her biri bir yoğun bakım görevlisine bürünür
kimse ne olduğunu ne yapacağını
bilemez duruma gelir
kimileri içeri kapatılırken
birileri dışarı salıverilir
görseli birbirinin aynı, maskeli, eldivenli
ama kafası karışık, şokta birçoğu
sterilizasyon, izolasyon, dezentefte
derken
fiziksel, ruhsal mesafeler
bununla beraber mutlaka korunması gereken
sosyal mesafeler
öğretiverir herşeybenimiçinvarcılara
o küçük mavi noktadaki yerini, anlamını
geçiriverir eline yaşamsal alanlarını ve o
hiç yoktan varediverdiğini sandığı
anlamı küçük, kapladığı yer devasa olan yaşam
sandığı tüm zırvaları kafasına ya
anlayana
bazılarının mesajı aldığı sanılsa da
kısa süreliğine de olsa nefes almayı başarabilen
küçük mavi nokta
yok olmaya yüz tutmuş umudunu
ufaktan yeşertmeye mi başlasa acaba diye
kıpırdanmaya başlarken
zırva hayatını kaptırmak istemeyen
sadece birlikteyken güçlü hissedip
yok ediciye dönüşürken
bireysele geçince
tüm ne yapacağını
bilemeyişliği yüzüne çarpılıp, hiçliği hatırlatılmış
herşeybenimiçinvarcılarla burun buruna
geldiği o çekişmeli anlarda
birinin varlığı
nedense
diğerinin felaketi
hâlini almışken
onca suya sabuna rağmen
temizlenebilemezken
ruhlardaki hoyratlıklar.
ben de oradaydım…
***
Görsel: Ölümün Zaferi (1562) – Pieter Brueghel
