Hudutların ortadan kalkışına sevinilemeyecek mevsim geçişlerinin, sonbahara atılan ilk adımlarında sezilen, durağanlığıyla sanki hiç bitmeyecekmiş hissini yaratan yaz yanılgısı, güze düşüşleri gözden düşüşlerle düğümlüyor. Bu zorlama aşamaya odaklanmışçasına üreten, California’lı sanatçı Camella Lobo’nun solo işlemesi Tropic of Cancer, kutuplara yaraşır zıt ruh hallerini, yengeç dönencesinde gelgitleyen, belirsizliğiyle tekinsizlik ve kaygı uyandırmak bir yana merakı kuşkulayan ses ve müziklerin toplamına tekabül ediyor. Adı, güdüsü ve ilhamı, Henry Miller’ın 1934 tarihli, aşağılık yüceltisi yapıtı Tropic of Cancer’la ne denli ilintilidir bilmemekle beraber, boşlukları doldurmamıza yetecek kadar çok parça ve imajla karşılaşmak mümkün, Lobo’nun işlerinde. Minimal wave akıntılı melodisiyle cansız bir hareketliliği imleyen A Color teklisi ve 1990’ların işlevsiz oturma odalarını çağrıştıran soluk yeşil yerleştirmeleriyle, işlemeyen bir zamanın kesiti işitselliğinde I Woke Up And The Storm Was Over parçası, Tropic of Cancer’ın muhtemelen en iyilerinden. Fakat Müzikçi için tercihimizi çok daha nötr oluşu ve Pedro Maia imzalı floral poetik videosu nedeniyle 2013 çıkışlı Plant Lilies At My Head’den yana kullandık. Woodman’ın buğulu zarafetiyle Mandico’nun neon rezilliklerini buluşturuyormuş gibi yaparken, rüzgârın nereden estiğini, imbat mı poyraz mı olduğunu kestirtmemekte kararlı parça, Tropic of Cancer’ın sıfır noktası olarak dinlenmeli/izlenmeli;
