Kazdağları’ndan Bozcaada’ya ve yurdun dört bir yanına uzanan doğa savaşımı, giderek ilkel kapitalizmi yeniden çağrıştıracak kuralsızlıklara sahne olan geç kapitalizme karşı verilirken, insanlığın yeryüzünün bir parçasından fazlası olmaması gerektiğine dair farkındalığın nüfuzsun ancak nüfuslu artışı her şeye rağmen umut olmayı sürdürüyor. Bu savaşımın başat parçalarından hayvanseverliğin ülkemizde güçlü bir toplam tarafından ısrarla sokak hayvanlarına doğru daraltılması ise muhalefet şerhimizi düşmemizi gerektiren bir alt başlık. Zira sokak gibi insanlar için bile yıpratıcı olabilecek bir ortamda hayvanların sancı dolu bir hayat sürmelerine engel olacak yaptırımların peşine düşmek yerine sokaklarda yaşamın kimi hayvanlar için sürdürülebilirken adı daha az anılan hayvanlar için zorlu bir hale büründürülmesi pek çok “renkli ve sevimli” kampanyayla devam ediyor.
Daha eleştirel ve fikir alışverişli sürmesini ümit ettiğimiz bu ve benzeri şekilde alanımızın dışına çıkmamıza yol açan konulara uzanmamızın nedeni ise bu haftanın kısa canlandırması, Neko no Hi/Cat Days/Kedi Günleri. John Frickey’nin yazıp yönettiği, Takashi Horiguchi’nin yürüttüğü seslendirmelerle vücut bulan ödüllü film, olağan bir rahatsızlık sonrası babası tarafından doktora götürülen Jiro’nun bir haftasına göz atıyor. Doktorun telaş gerektirmeyen fakat küçük çocuğun benliğini tümüyle dönüştüren tanısı sonucu yaşananların aktarıldığı Kedi Günleri, sürpriz bozana imkân tanımadan betimlemek gerekirse, başta kediler olmak üzere hayvanlarla etkileşim biçimlerimiz, benzeşimlerimiz, doğamız, doğal durumumuz ve bir bakıma tüm bunlara meydan okuyabilecek özerkliğe, koşullar ne olursa olsun sahip olabileceğimiz benlik inşasına dair seçim, eğilim ve yönelimlere işaret ediyor. Sevimli ve renkli sözcüklerini samimiyetle karşılayan bu sade fakat yüklü çizgi film kaçırılmamalı;
