Sesim – Nilay Yıldırım

Başlarken yeni güne,

Merhaba dedim, yankılandı sesim.

Bir kuşa çarptı, havalandı.

Yere düştü çamurlandı.

Bir çocukla ağladı.

Sesimi gönderdim sana.

 

Günaydın, dedim, yankılandı sesim

Bir aynaya, bir duvara,

İstasyondaki raylara,

Sana varana dek,

Yansıdı en parlak ve

Sertdokularından şehrin.

 

İnsanlar kaldırıp başlarını,

Yüzlerine vuran bu dalgayı,

Dudak kenarlarından firari

Bir gülüşle seyrettiler.

Sesim dalga dalga,

Dolaştı kalabalık kaldırımlarda.

 

Birkaç zaman sonra

Kendi yolunu çizdi sesim.

İnandığı şeylerin

Adını var etti:

Sesim özgürlüktü.

Sevgi ve hoşgörü…

***

Görsel: Kompozisyon 6 (1913) – Vasiliy Kandinskiy

*https://issuu.com/azizm/docs/azizmsanatedergi121

Bunu paylaş: