Bomba*
Serüvenimin sonuna doğru yaklaştığım yerin düşlerimin başlangıcı olduğuna karar verdim. Gidilmeyecek yol yok derken giderek kendi yolumdan uzaklaşıyorum. Sınır ve sınırlamalarla dolu bir dünyada özgürlüğün pazar malı olmasına şaşırmamalı. Belkide kapitalist işgüzarların kurguladığı her olgunun ilahlaştırılması yozlaşmanın boyutlarını farklı noktalara taşıdı. Kendini bilmeden tüm sorunların cevabını bildiğini iddia edenler çürümüşlüğün tasdiğini veriyorlar. Korku yönetiminin egemenliği korkak toplum yığınının üstünde yükseliyor. Ölümler acı veriyor insan yaşamı giderek değer kaybına uğrarken. Sorgulayamayan tepkisiz organizmalar aydınlık yarınlara yönelenleri de çürütüyor. Hastalığın yaygınlığı metobolizmada direnç noktaları oluşturuyor. Çürümüşlüğün kokusu zaten yaşam değeri olmamışların ceset kokuları ile eş. Her hareketlenme bir umut doğuruyor. Aydınlık yarınların beklentisinin birikimi patlamaya hazır bomba gibi. Bu bomba, kapitalizmden nemalanan yobazların elinde patlayacak!