Işık Cem Özok

gökyüzünden yeraltına düşen çamur damlası*  Hastalık kokan bir kasım akşamı, dondurucu soğuğun eşlik ettiği yağmurla beraber, caddede hızlı adımlarla yürüyen iki çift ayak sesi yankılanıyordu. Ayaklardan büyük olanı ıslak yatağının gazabından ürküyormuşçasına basarak kuru bir [Okumaya devam et…]

Güneşin Saçları Alabildiğine Kızıldı*  Saf yüreklerin kanayan dehlizlerinde insanların acımasızlığının bir kopyası, asıl nüshanın yıllardan beri hiç değişmediği bir dünyada, para ve güç zaafının dünyadaki “küçük şeylerin” verdiği doyumsuz hazlardan daha gerçekçi olduğu bir dünyada, [Okumaya devam et…]

Umut(suz) Olmak*   Ben ne insanlar gördüm, soğuktan çatlamış ellerini gökyüzüne bir albatros kanadı misali açmış, yaşlı gözlerinin altındaki yumuşacık tenine, bir yağmur damlası düşsün diye yaradana dua ederken, dudakları ebediyen mühürlenmiş, düşüncenin somutlaşamadığı o [Okumaya devam et…]

Özleyemeden*   Donuk bir kış gecesi ellerim soğuk, Yalnız yürüyorum şehrin en dar sokağında. İn cin top oynuyor adeta, Gökyüzüne bakıyorum, dolunay tek şahidim bu gece, Yürüdükçe yüreğim ağırlaşıyor, adımlarımın ağırlaştığı gibi, Seni özlüyorum gecenin bir [Okumaya devam et…]