Evvel Zaman İçinde*
-Türkan Saylan’a, Ersin Arslan’a ve yitirdiğimiz tüm değerlere-
Yiğit insanlar vardı Toprağına sevda eken
Hür kandılar, Türkan’dılar Arslan’dılar, İnan’dılar, Çoğaldılar Deniz kadar
Memleketti her şey Onlar için
Kavgaydı
Uyku tutmaz geceleri
Karaydı
Budaktan sakınmadıkları gözleri
Razıydı
Taşın altına girmeye elleri
Bu yüzden dalgalanırlar Yüreğimizin başkaldıran yerinde
Bu yüzdendir Mayıslarda
Başımıza taç etmemiz
“Gülünün solduğu akşamlar” Acılara yığılıp
Kırmızı gül dikmemiz…
